Paul benadrukt het regelmatig, voordat we een interview ingaan. ‘Vergeet Arianne niet!’ Het is een terechte opmerking, want in alle gesprekken die we tot nu toe voerden, staan zíjn lot centraal. Begrijpelijk, want niemand zal betwisten dat Paul veruit het hardst genaaid is door het leven.

Maar toch.

Ook Arianne is bepaald niet te benijden. Stel je voor: je bent begin 30, zwanger van je tweede en voor je man verhuisd naar het buitenland. En ineens sta je er alleen voor. Alleen terug naar Nederland verhuizen, alleen bevallen, in je eentje voor twee kinderen zorgen én de kost verdienen – en een man hebben die in alles afhankelijk van je is.

Ga er maar aan staan. Niet zo gek dus, dat Arianne de publiciteit rond Oogwenk liever aan Paul en mij overlaat. Ze heeft het al druk genoeg. Wij doen ons best om ervoor te zorgen dat haar aandeel in het boek niet vergeten raakt. Als er iemand is, die mag schitteren in afwezigheid, is zij het.