Ineens kan de vader van een jong gezin alleen nog maar met zijn ogen knipperen

Als ik van tevoren had geweten dat mijn leven zo zou lopen, dan had ik op mijn 36e dood gewild. De eerste maanden na mijn hersenstaminfarct wilde ik dat ook echt – dood, weg hier. Ik had hoge verwachtingen van het leven en die werden me in één klap ontnomen. Gevangen zitten in een totaal verlamd lichaam, het was de hel op aarde voor de man die ik was.

Er is heel veel dat ik niet meer kan. Mijn prachtige vrouw omhelzen. Voetballen met mijn zoon, zingen met mijn dochter. De druk op mijn bovenbenen voelen tijdens een afdaling op de piste. Krabben als ik jeuk heb. Bier drinken met mijn jaarclubgenoten. Meepraten. Vooral dat laatste went nooit. Ik slijt mijn dagen roerloos en in stilte. Ik kwijl, plas soms in mijn broek en als ik lach, lijkt het of ik zwakzinnig ben.

Maar

En wat ik nog steeds kan, is nadenken. Ik heb gewikt en gewogen, getwijfeld en gewanhoopt. En uiteindelijk ben ik anders naar mijn lot gaan kijken. Ik concludeer dit: over honderd jaar zijn we allemaal dood. En de dood is het einde, dat weet ik zeker. Onze tijd is dus kostbaar, zelfs die van mij. Er is nog steeds genoeg dat mijn korte bestaan de moeite waard maakt. Dat zijn boven alles mijn vrouw en kinderen. Erbij zijn, zolang het leven mij dat toestaat – het heeft meer waarde dan ik ooit had kunnen denken.

Winnen kan ik niet meer. Maar ik zal zorgen dat ik niet verlies.

P

Ariane en Paul Trossèl schreven in samenwerking met Laura van der Burgt het boek Oogwenk. Een confronterend, ontroerend en bij vlagen hilarisch boek over liefde, vriendschap en verrotte pech.

Een beklemmend verhaal over de gevangenis van het locked-in syndroom

prof. dr. Erik Scherder

hoogleraar neuropsychologie

‘Los van het hartverscheurende verhaal van dit stel – ineens besef je weer dat je lichaam by far je meest waardevolle bezit is – is het ook prachtig opgeschreven. Niet onnodig gerekt of uitgeweid, niet onnodig gedramatiseerd en geen zinnen van zes regels en tien komma’s.’

Marlie

Heb het boek bijna uit, het is een echte pageturner!

Bastienne

‘Wat indrukwekkend, wat mooi, wat heftig en ik heb ook gelachen.’

Marijn

Vrijdag viel Oogwenk op de deurmat. Ik heb het in één ruk uitgelezen. Wat is het goed en mooi geworden!

Ik ben er stil van, het zet me aan het denken over zo veel dingen: over het leven, lijden, liefde, familie en vriendschap, dankbaarheid, hoop en niet te vergeten humor!

Hubertien

Dit verhaal blies me van mijn sokken, ik heb het boek in één adem uitgelezen

Jildou van der Bijl

Algemeen hoofdredacteur LINDA

Ik ben helemaal geen lezer, maar dit boek kon ik maar moeilijk wegleggen. Wat een meeslepend verhaal van pril geluk en een gouden toekomst die in één klap veranderde in een toekomst van onzekerheid en vertwijfeling. Een verhaal over doorzettingsvermogen, egoïsme, wanhoop, vriendschap, loyaliteit en onverzettelijkheid. Een verhaal over onvoorwaardelijke liefde, diepe haat en grote toewijding. Al met al een onvergetelijk verhaal dat me diep geraakt heeft. Een absolute aanrader!

Laurens

‘Ik heb het in één ruk uitgelezen. Ik wilde niet meer stoppen. Wat zijn jullie eerlijk en krachtig en wat goed dat jullie de moed hebben om jullie verhaal te delen. Het is privé en kwetsbaar, maar het leest als een roman. Ik heb een beetje in de keuken meegeleefd.’  

Anita

Heb het boek bijna uit, het is een echte pageturner!

Bastienne

‘Een prachtig boek.’

Felix Meurders

Spijkers met Koppen

Na het stuk in de Linda te hebben gelezen heb ik dit boek aangeschaft. Voornamelijk uit nieuwsgierigheid. In een keer uitgelezen met de tranen over mijn wangen. Schaamte gevoeld over de onzinnige dingen waar je je druk over kan maken. Tegelijkertijd het besef dat ook die onzinnige drukte maken dat je beseft dat je leeft. Diep respect voor iedere speler uit dit verhaal. Als juf en moeder geraakt door de spreekbeurt van Hugo en de vanzelfsprekendheid van kinderen. Dank voor het mogen kijken in jullie leven. Wens jullie alle goeds.

Mirjam

‘Toen ik het boek de eerste keer weg ‘moest’ leggen, kreeg ik het gevoel dat ik Arianne in de steek liet; het was zo meeslepend.’

Hettie

Geweldig geschreven!

Mijn vlees was aangebrand, mijn aardappels verpietert, het beddengoed hing nog buiten maar wat een prachtig geschreven boek.

Bella